من ندانستم از اول که تو بی مهر و وفایی

                                                        عهد نابستن از آن به که ببندی و نپایی
دوستان عیب کنندم که چرا دل به تو دادم

                                                        باید اول به تو گفتن که چنین خوب چرایی
ای که گفتی مرو اندر پی خوبان زمانه

                                                        ما کجاییم درین بحر تفکر، تو کجایی؟
پرده بردار که بیگانه خود این روی نبیند

                                                        تو بزرگی و در آیینه ی کوچک ننمایی
حلقه بر در نتوانم زدن از دست رقیبان

                                                        این توانم که بیایم به محلت به گدایی 
شمع را باید از این خانه به در بردن و کشتن

                                                      تا به همسایه نگوید که تو در خانه ی مایی
گفته بودم چو بیایی غم دل با تو بگویم 

                                                      چه بگویم که غم از دل برود چون تو بیایی